۱۴۰۳ شهریور ۴, یکشنبه

شعر تحت عنوان ((برای صدایت)) از علی پیرمحمدی

 برای صدایت “

بودم یک تاریخ غمگین برای سرزمینم

نوشتم از غم نان و گفتند تکراری است!!

همه ندانند ؛ تو که می دانی نفس قلمم به شماره افتاده؛ چه بگویم دیگر؛ نیست خبری با من

آزادی؛ دختری که سرفه‌های خون آلود دارد؛ اکنون‌،

آخ‌، خانه‌ی من‌، خاک غمینم‌، ایران من‌،

آزادی دختری است با موهای بلند و دامن کوتاه‌!

اما تو بگو‌؛ بگو به من صدایش را‌! صدایش را




 



۱ نظر:

شعر ""روایت رسمی"" 16.07.2025

  تاریخ را آن‌ها نوشتند با جوهری از خون و صفحاتی از پوستِ فراموشی. نوشتند: «مردم، خائن بودند.» اما کسی نگفت چرا خیابان‌ها پر از جنازه‌های بی...